Ονόματα στο τραπέζι για την Κομισιόν

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ. Σχεδόν σαν να μην υπήρξαν ποτέ οι Spitzenkandidaten (οι υποψήφιοι των ευρωπαϊκών πολιτικών ομάδων για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής) συνεχίζονται οι διαβουλεύσεις στις Βρυξέλλες για τον διορισμό του διαδόχου του Μανουέλ Μπαρόζο. Μετά την άρνηση σειράς αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων να υποστηρίξουν την υποψηφιότητα του Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ, του επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος που κέρδισε τις ευρωεκλογές, σειρά ονομάτων έχει πέσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Η επιλογή προέδρου της Κομισιόν είναι μια εξίσωση με πολλούς αγνώστους, καθώς το πόστο αυτό «πηγαίνει πακέτο» με σειρά άλλων κορυφαίων αξιωμάτων, όπως του πρόεδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και του ύπατου αρμοστή Εξωτερικής Πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Στη συζήτηση πρέπει να ληφθούν υπόψη και οι αλυσιδωτές αντιδράσεις που θα προκληθούν αν ένας υποψήφιος (ή, εν προκειμένω, μία υποψήφια) εγκαταλείψει το τωρινό της πόστο. Επίσης, πρέπει να σταθμιστούν οι ισορροπίες ανάμεσα στις μικρές και στις μεγάλες χώρες, στα παλαιά και στα νέα κράτη-μέλη και να υπάρξει μια στοιχειώδης εκπροσώπηση και των δύο φύλων.

Οι ηγέτες προτιμούν, φυσικά, να αναλωθούν σε αυτό το γιγάντιο παζάρι, παρά να παραδώσουν στους Ευρωπαίους ψηφοφόρους το προνόμιο εκλογής του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, όπως προεκλογικά διαφήμιζαν. Εχει ενδιαφέρον το γεγονός ότι η υποψηφιότητα Γιουνκέρ παραμερίζεται ακριβώς με την αιτιολογία ότι αντιβαίνει στο κοινό αίσθημα, όπως εκφράστηκε στις κάλπες της 25ης Μαΐου. Ο Γιουνκέρ είναι θιασώτης της όλο και στενότερης ευρωπαϊκής συνεργασίας, σε μια στιγμή που οι ευρωσκεπτικιστικές φωνές βρίσκουν εντονότατη -αν και μειοψηφική- απήχηση στις κάλπες.

Καθώς οι αποκλίσεις ανάμεσα στη Γαλλία και τη Γερμανία αυξάνονται, ένα πρόσωπο που θεωρείται ικανό να γεφυρώσει τα χάσματα είναι η πρώην υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας και νυν επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Κριστίν Λαγκάρντ. Υπάρχει μια φρούδα ελπίδα ότι η Λαγκάρντ, ως Γαλλίδα, θα μπορούσε να φέρει την «απόμακρη» Ευρώπη πιο κοντά για τον μέσο Γάλλο ψηφοφόρο. Ο Γάλλος πρόεδρος Ολάντ, ωστόσο, δεν προτείνει τη συντηρητική Λαγκάρντ για το αξίωμα, για δύο λόγους: πρώτον, ανήκει σε αντίπαλη πολιτική οικογένεια και, δεύτερον και κυριότερον, η Λαγκάρντ εξασφαλίζει την πρόσβαση της Ευρώπης στην κορυφή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Σε περίπτωση αποχώρησής της, θεωρείται ότι το Ταμείο θα περάσει σε πρόεδρο της επιρροής των Ηνωμένων Πολιτειών.

Αλλος υποψήφιος, πάντα από τους κόλπους του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, είναι ο Πολωνός πρωθυπουργός Ντόναλντ Τουσκ. Οπως σημειώνει το περιοδικό Spiegel, ο Τουσκ είναι πραγματιστής και διατηρεί στενές σχέσεις με τη Γερμανίδα καγκελάριο Μέρκελ. Ομως, η παρουσία του στην εσωτερική πολιτική σκηνή της χώρας του θεωρείται απαραίτητη για τη συνοχή του κόμματός του.

Αντιθέτως, πλήρως απαλλαγμένος από άλλα καθήκοντα και έτοιμος για τη μετάβασή του στις Βρυξέλλες είναι ο παραιτηθείς πρωθυπουργός της Φινλανδίας Γίρκι Κατάινεν. Ο Κατάινεν ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την κυβέρνηση της χώρας του προκειμένου να μεταβεί στις Βρυξέλλες ως επίτροπος. Αν βέβαια, αντί για απλός επίτροπoς, διοριστεί πρόεδρος, δεν θα πει όχι. Ο Κατάινεν διατηρεί καλές σχέσεις με την Αγκελα Μέρκελ, αν και, μετά τη σκληρή στάση που τήρησε η κυβέρνησή του στις διαπραγματεύσεις για τις δανειακές συμβάσεις, η υποψηφιότητά του δεν θα ενθουσιάσει τους εκπροσώπους του ευρωπαϊκού Νότου.

Πριν από τις ευρωεκλογές, στο τραπέζι βρισκόταν και το όνομα του Ιρλανδού πρωθυπουργού Εντα Κένι. Τότε, ως βασικό μειονέκτημά του εθεωρείτο ότι δεν γνωρίζει καμία άλλη γλώσσα πλην της αγγλικής. Μετά την απώλεια 15 ποσοστιαίων μονάδων από την κυβέρνησή του, τα διαπιστευτήριά του ως επιτυχημένου μαχητή κατά της κρίσης άρχισαν να ξεθωριάζουν.

 

 

REUTERS

Πηγή: kathimerini.gr

 

 

10

Διαβάστε το άρθρο από την πηγή του